Laatste (pech) dagen

28 augustus
Na het ontbijt weg met de bus. Ik had een mini bus geboekt maar het blijkt een gewone bus te zijn. Maar aangezien die voor nog geen kwart vol is en ik dus niemand voor en achter mij heb zitten vind ik het niet zo erg. Stoel kon vrij ver naar achteren dus lekker gelegen. Na een keer een toiletstop om half 2 aangekomen om te lunchen. Daarna overstappen op een echte minibus. Uiteindelijk kwamen we om kwart voor 7 aan in Kuala Tahan. Ik had een tip gekregen voor een goed hostel dus daar naartoe gegaan. Slapen met uitzicht op de rivier, helemaal prima.
Na wat gegeten te hebben nog wat te drinken gepakt. Aangezien mijn telefoon bijna leeg was dacht ik: ik pak even mijn powerbank. Het had geregend en was glad. Hop daar ging ik. Ik voelde gelijk dat het niet goed zat. Toen ik naar mijn knie keek zag ik het: mijn knieschijf lag niet meer op de juiste plaats. In het plaatje waar ik ben is een huisartsenpost. Helaas konden die niks doen. Dus naar het ziekenhuis, 70 km verder, 1.15 uur rijden. Gelukkig waren er een paar mensen die wat Engels spraken. Uiteindelijk is mijn knie weer recht gezet. Soort gipsplaten eromheen met verband. Daarna weer terug naar het hostel. Om kwart voor 2 weer terug. De eigenaar van het hostel is er de hele tijd bij geweest, super aardig van hem.

29 augustus
Bij het wakker worden valt de pijn gelukkig heel erg mee. Na flink wat onderzoek op internet kom ik erachter dat het beter is om het verband met gips eraf te halen. Daarom dit losgemaakt. Daarna voorzichtig naar een restaurantje gelopen en ontbeten.
De hele ochtend op de veranda bij het hostel gezeten. Naar een restaurant gewaggeld en s middags weer op de veranda gezeten en een beetje Netflix gekeken.
Na het eten hebben we met een groep samen gezeten. Het was erg gezellig (er was 1 iemand bij die ik ook in Cameron Highlands had ontmoet, heel toevallig).

30 augustus
De hele dag rustig aan gedaan. Wat netflix en facebook gekeken en op veel momenten waren er wel gezellige andere mensen.
Tussendoor met de verzekering/Eurocross gebeld. Aangezien ik mijn knie maar een beetje kan buigen heeft hun arts besloten dat ik niet in een normale vliegtuigstoel kan zitten. Ik krijg daarom een upgrate naar businessclass. In plaats van zaterdag heel vroeg (2.10) vertrek ik een dag eerder. Ik had zelf aangegeven dat het mij niet heel veel uitmaakt wanneer ik terug ga, aangezien ik hier niet veel kan doen.
's Avonds zijn we gezellig met een groepje gaan eten en daarna nog buiten gezeten. De veranda bij het hostel lekkere stoelen waardoor je er goed kan blijven hangen (en de tijd vergeten).

31 augustus
Vandaag voor het laatst genoten van de roti canai. De rest van de dag een beetje relaxen en om 4 uur wordt ik opgehaald door de taxi. Het is 4 a 5 uur rijden en ik moet om 11 uur op het vliegveld zijn. Maar omdat we dwars door Kuala Lumpur moeten is er kans op file.
Als we een uurtje onderweg zijn even tanken voor de man en pinnen voor mij. Vraagt hij even later: hoe laat moet je op het vliegveld zijn. Zeg ik uiterlijk 11 uur, dus tijd genoeg. Vraagt hij of ik 15 minuten wilt wachten zodat hij even kan bidden, geen probleem.
Uiteindelijk kom ik om 8 uur aan op het vliegveld. Hier eerst een hapje gegeten (welkom terug in de Europese prijzen). Tussen half 11 en 11 zou het bagage inleveren beginnen. Dus ik kon gaan wachten.
Na het bagage inleveren komt iemand mij ophalen met een rolstoel en wordt ik naar de Emirates businesslounge gebracht. Dat rijden met een rolstoel vind ik dus helemaal niks. Het feit dat ik het gevoel heb dat iedereen mij aankijkt kan ik nog mee leven. Maar het idee dat je zelf geen controle hebt is afschuwelijk.
Maar het eindresultaat mag er zijn. De lounge is niet verkeerd.
En dan stap je in het vliegtuig. Complete gekkigheid. Groot scherm, tablet, eigen minibar, stoel die plat kan als bed en een stewardess die een praatje met iedereen maakt. Na heerlijk geslapen te hebben, met toch af en toe wat turbulentie, geland in dubai. Op dit moment wachten in Dubai voor de volgende vlucht en waarschijnlijk eind van de middag nederlandse tijd weer in steenbergen.

Dit was dan mijn reis naar Maleisië. Ik heb echt een onwijs toffe reis gemaakt. Waar ik het backpacken eerst wat eng vond en misschien niet helemaal open stond voor het steeds mensen ontmoeten is dit gedurende de reis helemaal omgeslagen. Ik vind het backpacken enorm leuk. Ik heb veel leuke mensen leren kennen. Veel goede tips gehad en ik weet wat ik volgend thuis kan laten en welke dingen alsnog handig zijn om mee te nemen. Ik kijk er nu al naar uit om volgend jaar weer te gaan.

Ik wil iedereen die de blogs heeft gelezen bedanken. Ik had niet verwacht dat zoveel mensen het zouden lezen en samen met de toffe reacties zorgde dit voor veel motivatie om te schrijven.
Bedankt en tot volgend jaar!